İnsan dediğin nedir ki ? Et parçası...Kilolarca bağırsak..iki böbrek,bir kalp.. İnsanlar doğar,büyür ve ölürler.Doğanın kanunudur bu. Mutlu bir gecede;bir minik damlacığın mucizesidir insan..9 aylık süren uzun bir maraton...Erkekse mavi;kızsa pembe tulum almalar..Sonra ansızın bir gecede uyanıverir uykusundan..Şehrin dışında ilaç kokulu bembeyaz duvarların arasından göğe yükselir ağlayış.Doktor amcası vurur poposuna..Sonra eve Hoşgeliş başlar..Geceleyin ağlamalar,mızmızlanmalar..Çıngıraklı oyuncaklar..Büyür yavaş yavaş..Okullu oluverir..Bir eylül akşamında göğsünde kırmızı bir kurdeleyle döner okuldan eve..Okumayı söker,dikmesi yıllar alacaktır..Ödüllendirilir..Büyümeye devam eder İnsan..Ağzı,yüzü kan içinde gelir bazen eve..Bazılarıyla anlaşamaz..Bazen ağlar..Sonra aşklarıyla gelir eve..Bazen leyla olur,bazen mecnun..Uykusuz geceler geçirir..onu bir kere görmek için canını bile verebilir insan..Ama ne fayda!Bazen yalnız olur..Onu kendisinden başka kimsenin üzemeyeceğini anlar..Bazen tartışır birileriyle..Bazen anlamsızlaşır.Cevap arar İnsan;ama bulamaz..Büyür yine..Bİr Haziran ayında kep fırlatır..Uçuverir yuvadan..Üniversite'li olur..Sabahlara kadar eğlenir..Unutmayacağı arkadaşlıklar edinir..Bazen terk edilir..Bazen sadece ''Sadecedir''..Okulu bitirir..Bİr zaman pinekler...Evdekilerle arası açılır..Gidecek hiçbiryeri olmaz bazen..İş bulur..Büyümeye devam eder..Bir eve çıkar..İşine,yeni yaşamına alışmaya çalışır..Geçmişi özler..Yalnızlıklar,arabesk hüzünler...Yorulur İnsan..Ama büyümeye devam eder yinede..Sonra bir gün hayatının eşiyle tanışır..Mutlu olur insan..Aileler tanışır..Çiçek,çikolata alınır..Düğün hazırlıkları...Kalabalık aileler..Güzel bir kır düğünü...Aradan zaman geçer.Değişir insan..Çoluk çocuğa karışır..Büyür insan..Akşamı bekler..Çocuğunun en sevdiği çikolatayı ve bir fransız şarabıyla evinin yolunu tutar..Çocuğunun yanağına,aşkınının dudağına bir öpücük kondurur..Bir kadeh şarapla aşk tazeler İnsan..Büyümeye devam eder..Yıllar geçer..Ayrılıklar görür..Ölüler...Savaşlar..Cesetler..Aç çocuklar,el değmemiş sevdalar...Değişir insan..Monoton hayatlar..Sıkılmalar..Hayal kırıklıkları...Üzülür insan...Kavgalar görür..Sebepsiz atışmalar..Anlamsız küslükler..Büyümeye devam eder insan..Yaşlanır yavaş yavaş..Torunlara karışır..Bedeni çizgilere bürünür.Bir kaç kuşağı barındırır..Emekli olur..Ölümü ensesinde hissedir..Büyür insan...Yaşamlar görür..yeni bebekler..Masum ölüler..Suçlular görür..Bazen hiç sevmediği bir yüze gülmek zorunda kalır insan..Bazen en sevdiğinden hançeri yer..Üzülür insan...Bazen isyan eder..Bazen güler..Bazen susar..Bazen kabullenir..Büyür insan...Birileri yeni filmler yapar..Birileri yeni şarkılar,yeni kitaplar yazar birileri...Bunları göremeden bir gece ansızın gidiverir insan...Yanında ne sırt çantası,ne eşyaları..Bembeyaz bir kefene sarılarak uçuverir...Soğuk musalla taşında..Ardında ağlayan birkaç tanıdık,birkaç akraba...Hoşçakal demeden gidiverir insan..Toprak olur bedeni..Şehrin kenarında köhne bir mezarlıkta...Kaybolur...Unutulur insan...Adı belki yeni doğan bir çocuğa verilir..Yaşar insan...Zaman geçer..Kundaktaki bir bebeğe masal olur İnsan.....